Wereld Gehandicaptendag 2021

Wat betekent het als je dierbare gehandicapt is? Trudy en Mart Lucassen hebben een dochter, Judith, die sinds 2014 bij Ipse de Bruggen woont. In een persoonlijke mooie brief aan Judith is te lezen dat ze samen met Judith een hoop hebben meegemaakt. Via deze brief willen Trudy en Mart ook aan haar laten weten wat zij voor hen betekent.

Brief aan Judith,

Je bent ons derde kind (22-08-1982). Je broer David en je zus Femke waren ontzettend blij toen er weer een zusje bij kwam. Helaas veranderde al heel snel de blijheid in zorg en verdriet, want je kreeg op de vijfde dag van je bestaan een soort hersenvliesontsteking.
Onze wereld stond op zijn kop, maar je bent een vechter en na een poosje knapte je weer op. Ons gewone leven kon weer beginnen.

Na tien maanden veranderde dat voorgoed, want toen kreeg je een heftige hersenvliesontsteking. De dokter zei tegen ons: “Vergeet maar hoe ze was en wees blij met alles wat ze weer kan.”
Het besef dat je allerlei zaken nooit meer zou kunnen, kwam heel langzaam bij ons binnen.

Maar je bent een meid met pit. Je leerde in het zwembad in Kijkduin dat je zelf kon bewegen... Ik zong liedjes in je mond en je wist weer hoe je geluidjes kon maken... Eerst onverstaanbaar maar gaandeweg steeds duidelijker voor ons om te verstaan.

Toen je vier jaar oud was, ging je met het busje naar Kinderdienstencentrum Zonnehof van Ipse de Bruggen. Hier kon je overdag met andere kinderen spelen zoals jijzelf en waren alle therapieën aanwezig die je nodig had.

Toen je vijftien werd ging je naar een dagbestedingslocatie. Ook ging je regelmatig logeren bij Ipse de Bruggen.
Op de dagbesteding ging het niet goed met je. Je had daar weinig activiteiten en je verveelde je daar. Wij wisten niet hoe we dat moesten veranderen.

Toen de minister ging bezuinigen op het vervoer moesten we wel een andere plek voor je vinden. Dat werd Bizzi in Nootdorp; een dagcentrum-locatie van Ipse de Bruggen. Vanaf dag 1 had je het daar reuze naar je zin.
Je hebt altijd heel veel van muziek gehouden en op de muziekgroep kreeg je heel veel met muziek te maken. Ook de dagindeling was voor jou veel zinvoller en je werd een blijer mens.

Ondertussen worden we allemaal ouder en er kwam een dag dat we ontdekten dat we niet alles meer zo soepel konden als dat we wilden. Jouw dagelijkse verzorging werd steeds zwaarder, en omdat je een gevoelsmens bent had je dat snel door. Je reageerde ook altijd op mijn stemmingen. Dat was een hele pittige tijd.

We hadden het idee om jou in een groepswoning te laten wonen vlakbij ons huis. Er waren volop plannen, maar gaandeweg bedachten wij dat dit toch niet de juiste keuze voor jou zou zijn. Wij maakten contact met Ipse de Bruggen en binnen twee maanden kwam daar een plek vrij.

Je woont daar nu sinds 30 november 2014 en we zijn er steeds meer aan gewend geraakt dat je daar je eigen plek hebt gevonden. Je hebt echt een heel eigen leven opgebouwd.
Je gaat regelmatig naar het koor om te zingen en op dinsdag ga je naar de wellness. Op woensdag luister je naar verhalen en op woensdagochtend gaan we zwemmen. Allerlei activiteiten bij Ipse de Bruggen waar we heel blij mee zijn. Ook de fysio en de tandarts zijn daar.

Elk weekend halen we je op en er gaat geen weekend voorbij zonder leuke dingen te hebben gedaan zoals wandelen, logeren, op vakantie gaan, naar de film of op terrasjes zitten... Volop genieten. Als we dan terug gaan naar de woning, gaat Mart nog met je fietsen.

We zien je als een volwaardig mens met al zijn vrolijkheid en ook best moeilijke momenten.
We zien dat je ook voor jezelf durft op te komen.
Je ontwikkelt jezelf nog steeds, daarbij gesteund door lieve mensen om je heen.

We hebben er alle vertrouwen in dat jij op de goede plekken bent om jezelf te blijven ontwikkelen.

Ook je broer en je zus zullen er altijd voor je zijn, samen met hun partners en kinderen.
Judith, wij hebben het volste vertrouwen in je en we bewonderen je manier van zijn in het hier en nu.
We vinden je fantastisch!

Trudy en Mart Lucassen